Martyna Wojciechowska opowiadała o kulisach kręcenia kolejnego sezonu „Kobieta na krańcu świata”. To na co zwróciłem uwagę to fakt, że dziennikarka sama podkreśla, jak dużą rolę zaczyna odgrywać technologia w procesie przygotowywania tego typu materiałów, a następnie jej konsumpcji przez widzów.
– Telewizja i płaski obraz dają dość ograniczone możliwości odbioru. Tymczasem zupełnie nowa technologia, virtual reality pozwala naprawdę przenieść się wraz ze mną i ekipą programu „Kobieta na krańcu świata” w dane miejsce. I naukowcy wyraźnie mówią o tym, że zupełnie inaczej mózg ludzki odbiera ten obraz 2D – płaski, a inaczej obraz 360 stopni, działa zupełnie inna część mózgu i to, co widzimy, jest zapisywane w hipokampie. Skomplikowana nazwa, ale upraszczając, chodzi o to, że doświadczamy tego i przeżywamy tak, jak byśmy tam byli, łącznie z tym, że tworzą się prawdziwe emocje i prawdziwe wspomnienia w związku z tym doświadczeniem bycia w tym właśnie miejscu i obserwowania tego świata.
Dziennikarka tłumaczy, że praca z kamerą 360 stopni wygląda zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy towarzyszą jej operatorzy, dźwiękowiec, realizator i kierownik produkcji, a wszystko, co na tzw. backstage’u jest dla widzów niewidoczne.
– W momencie, kiedy zaczęłam pracować z kamerą 360 stopni, byłam właściwie tylko ja i kamera, nie ma całej ekipy, która zwykle mi towarzyszyła. I to jest takie bardzo intymne doświadczenie, to też chyba daje taką inną intymność potem w kontakcie z widzami. Testując tę nową technologię na różnych osobach dostrzegłam, że kiedy zadaję jakieś pytanie, to ludzie, którzy maja gogle i widzą 360 stopni dookoła ten świat, maja słuchawki na uszach, zaczynają mi odpowiadać i rozmawiać ze mną zupełnie, jakby tam byli. Więc to jest i dla mnie, i dla widzów zupełnie nowe doświadczenie. Uczymy się tego, ale efekt jest świetny. Taka podróż jest absolutnie niesamowitym doświadczeniem.
Wojciechowska zdradziła, że w ten sposób była relacjonowana między innymi podróż do Izraela.
